Οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας και τα οικολογικά, οικονομικά πλεονεκτήματα τους

 

Eξετάζοντας τη θέση μας στις πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι “ζούμε” μία εγωκεντρική και αρρωστημένη, μάλιστα παθιασμένη και καταστροφική χρήση των ενεργειακών πόρων, αλλά και όλων των πόρων γενικά. Αναφερόμαστε, φυσικά, στο τι γίνεται και στο τι θα μπορούσε να γίνει με ένα οικολογικό και ανθρωποκεντρικά περιβαλλοντολογικό όραμα.

 

Η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα της κάκιστης συλλογικής πολιτικής που εφαρμόζουμε όλοι μας, μέσα από το “ανθρωποιείν” του Πλάτωνα, δηλαδή την ιδιότητα του ανθρώπου να κάνει, ό,τι κάνει, για το προσωπικό συμφέρον και μόνο. Το ίδιο συμβαίνει και πάλι όταν βρισκόμαστε σε θέση όπου μπορούμε να ελέγχουμε συνανθρώπους μας και καταστάσεις. Ενεργούμε όμοια και χωρίς ποτέ ή σπάνια απώτερος σκοπός μας να είναι τα κοινά. Όταν καταναλώνουμε το “κεφάλαιο” που διαθέτουμε και όχι τους “τόκους”. Όταν ενεργούμε ο καθένας μας φιλαργυρικά και όχι φιλανθρωπικά, αν όχι φιλοπεριβαλλοντολογικά, αλλά καθαρά και μόνο εγωιστικά.

 

Είναι καιρός να μάθουμε από τα πολλά λάθη που κάναμε σαν άνθρωποι και να εφαρμόσουμε την τεχνογνωσία μας για το καλό όλων μας, μέσα σε μία υγιή οικολογία. Η ιστορία μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε μέσα από λάθη των συνανθρώπων μας το τι είναι καλύτερο και η τεχνολογία είναι σε θέση πλέον να υλοποιήσει το καλύτερο, αποτελεσματικότερο και εφαρμόσιμο για το κοινό “καλό”.

Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
 Γράφει ο Γιώργος Δημητρίου , μέλος γραμματείας Πανελλαδικού Συμβουλίου ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ

  

Η βαριά οικονομική κρίση που άνοιξε το 2008 έκανε πλέον συνείδηση ότι η ιδέα της οικονομίας δεν μπορεί να είναι αυτή που ήταν έως σήμερα. «Δημιουργήσαμε μία κοινωνία γνήσια υλικής διάστασης και μηδενικής αίσθησης ηθικού χρέους», γράφει ο Γιόζεφ Στίγκλιτς, βραβείο Νόμπελ Οικονομίας. «Δημιουργήσαμε μια κοινωνία ταχύτατης αλλά μη βιώσιμης ανάπτυξης τόσο από κοινωνικής όσο και περιβαλλοντικής σκοπιάς. Μία κοινωνία που αδυνατεί να δράσει συλλογικά για την αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων, καθόσον ο κυνικός ατομισμός και ο φονταμενταλισμός της αγοράς διάβρωσαν κάθε έννοια συλλογικότητας μέσω της άγριας εκμετάλλευσης εύτρωτων κοινωνικών ομάδων και της δημιουργίας ολοένα μεγαλύτερων κοινωνικών διαφορών… Η οικονομία μεταλλάχθηκε, πολύ περισσότερο από ότι νομίζουν οι οικονομολόγοι, από θετική επιστήμη σε σημαία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Για να αναδομήσουμε την οικονομία θα πρέπει να αναδομήσουμε πρώτα την οικονομική επιστήμη…»
Οι πρώτες θεωρητικές αναζητήσεις στην κατεύθυνση της δημιουργίας μιας γέφυρας μεταξύ των οικολογικών και των οικονομικών επιστημών ανέρχονται στην δεκαετία του ’60 του περασμένου αιώνα, χάριν στο πρωτοποριακό έργο του μαθηματικού και οικονομολόγου Νίκολας Γκεοργκέσκου-Ρόγκεν, του Κέννεθ Μπόουλντινγκ και του Χέρμαν Ντέιλι - μαθητή του Γκεοργκέσκου-Ρόγκεν - αναγνωρισμένου σήμερα σαν θεμελιωτή των οικολογικών οικονομικών και ενός από τους εγκυρότερους ειδικούς στο πεδίο της βιώσιμης ανάπτυξης.

Εως τότε, η έρευνα επικεντρώνονταν ως επί το πλείστον στους τρόπους διεύρυνσης της νεοκλασικής οικονομίας έτσι ώστε να λαμβάνει υπόψη της, κατά κάποιο τρόπο, το δεδομένο των φυσικών πόρων. Το σημαντικότερο αποτέλεσμα της έρευνας στάθηκε ο καθορισμός της ανάγκης ενσωμάτωσης στο οικονομικό κόστος του επιλεγόμενου και «εξωτερικού κόστους», ή του κόστους που επιβαρύνει την συλλογικότητα λόγω της υποβάθμισης της αξίας των φυσικών πόρων. Ερευνα και αναλύσεις αυτού του τύπου έδωσαν υπόσταση σε μία τάση των οικονομικών επιστημών γνωστή και σαν περιβαλλοντική οικονομία.

Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Η ΣΧΕΣΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, αποτελεί την κορωνίδα ενός προγράμματος, ανάπτυξης με πρόοδο όχι αποκλειστικά οικονομικής αλλά ανθρώπινης και περιβαλλοντικής.

ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΒΙΩΣΙΜΗ, ανάπτυξη συγκλίνουν οι τάσεις της Οικονομικής Επιστήμης και της μελέτης του περιβάλλοντος της Οικολογίας, δίχως να αλληλοαναιρούνται. Ιδίως όταν η οικονομική ορθολογικότητα, ο προσανατολισμός στο κέρδος, υπερκέρδος και η παραμέληση των κανόνων και νόμων της προστασίας του φυσικού, οικιστικού και κοινωνικού περιβάλλοντος, καταστρατηγεί το πνεύμα της οικολογίας, παρά τις διακηρύξεις ¨καλής θέλησης¨ και καλών προθέσεων από κυβερνώντες και επιχειρηματικά οργανωμένα συμφέροντα, που περιλαμβάνουν δήθεν και το περιβάλλον στις επιλογές τους, της λεγόμενης εταιρικής ευθύνης.

Η αποφυγή του περιβαλλοντικού κόστους επιβαρύνει τους προϋπολογισμούς στο βαθμό που περιλαμβάνουν δαπάνες προστασίας και αποκατάστασής του.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ, περί ολέθριας σχέσης και στην περίπτωση έλλειψης ισορροπίας και ελέγχου, το κόστος μετακυλίεται στην κοινωνία και στα μέλη της, ενώ παράλληλα υποθηκεύεται το μέλλον.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ, είναι πως οι κερδοσκόποι σε βάρος του περιβάλλοντος, αγνοούν τους κανόνες και της ίδιας της οικονομικής Επιστήμης.

Πως εφαρμόζονται οι κανόνες και πως υλοποιείται ο έλεγχος στη ρύπανση, στην αθέτηση κανόνων μόλυνσης και περιορισμού της, είναι το μεγάλο ζητούμενο.

Ανακύκλωση καμμένου λαδιού

Ο δήμος Μελιβοίας σε συνεργασία με την εταιρία ανακύκλωσης Revive αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί στη συγκέντρωση χρησιμοποιημένων μαγειρικών ελαίων και την διάθεσή τους με νόμιμο τρόπο, ασφαλή και περιβαλλοντικά ορθό τρόπο στη παραγωγή βιοκαυσίμων.

Για τον λόγο αυτό θα τοποθετηθούν κάδοι συλλογής που προσφέρει η εταιρία Revive σε σημεία του Δήμου και σε όλα τα δημοτικά διαμερίσματα. Οι κάδοι θα βρίσκονται σε ξύλινες κατασκευές και θα φέρουν αφίσες με το σήμα της ανακύκλωσης.

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΚΑΜΕΝΟΥ ΛΑΔΙΟΥ

Υπάρχουν πράγματα που μπορεί να κάνει ο καθένας μας για να γίνει ο τόπος μας καλύτερος. Το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων είναι σίγουρα πολύπλοκο, αλλά η λύση του είναι βέβαιο ότι ακολουθεί έναν μόνο δρόμο, αυτόν που λέγεται «διαχωρισμός στην πηγή» και ανάκτηση των ανακυκλώσιμων υλικών. κατι τέτοιο έχει πολλαπλά οφέλη τα βασικότερα όμως είναι :

Ο σημαντικός περιορισμός της σπατάλης, των φυσικών πόρων (με την ανάκτηση των πρώτων υλών),καθώς και η μείωση εκπομπών των αερίων, που εντείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τέλος μειώνουν το κόστος διαχείρισης των απορριμμάτων στο ελάχιστο, κόστος που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ,ότι αργά η γρήγορα καλούμαστε να πληρώσουμε με διάφορους τρόπους εμείς οι ίδιοι και συνήθως καταλήγει ανεξόφλητο και στις επόμενες γενιές.

Μισές αλήθειες, μικροπολιτικές – συνδικαλιστικές σκοπιμότητες

για τον Αχελώο ...

μεγάλωσαν γενιές στη Θεσσαλία

 

Οι Οικολόγοι Πράσινοι Λάρισας τονίζουν ότι για ακόμη μια φορά ορισμένοι θέλουν να ακολουθήσουν και στο νερό το ίδιο καταναλωτικό μοντέλο που είχαμε τόσα χρόνια στην οικονομία μας. Το ελληνικό κράτος δανειζόταν χρήματα και τα μοίραζε απλόχερα, χωρίς να σκέφτεται πως θα αποπληρώσουν οι επόμενες γενεές τα δανεικά. Το ίδιο μοντέλο διαχείρισης προτείνουν και για το νερό στα πλαίσια μικροπολιτικών και συνδικαλιστικών παιχνιδιών στη Θεσσαλία. Αφού εξαντλούμε επιφανειακά και τα μόνιμα υπόγεια αποθέματα νερού της Θεσσαλίας, ζητάμε επιπλέον “δανεικό” νερό από την λεκάνη του Αχελώου (και στο μέλλον δεν ξέρουμε από που αλλού θα ζητήσουμε) χωρίς να σκεφτόμαστε την εξοικονόμηση και τις άλλες εναλλακτικές λύσεις.

Είναι γεγονός ότι υπάρχει ένα οξύτατο υδατικό πρόβλημα στη Θεσσαλική πεδιάδα με επιπτώσεις στους αγρότες. Το πρόβλημα είναι επιλύσιμο, στη βάση όμως μιας άλλης νοοτροπίας που στηρίζεται στην εξοικονόμηση νερού, στην αποτελεσματική διαχείριση της ζήτησης και στην επιστημονικά τεκμηριωμένη αναδιάρθρωση των καλλιεργειών.

Δεν μπορούμε να μιλάμε όμως για εξοικονόμηση νερού όταν υπάρχουν αγνώστου αριθμού παράνομες γεωτρήσεις, όταν παράνομα φράγματα στραγγίζουν τον Πηνειό, όταν αρδευτικά δίκτυα έχουν απώλειες νερού λόγω έλλειψης συντήρησης και παλαιότητας, όταν τον δίκτυο είναι ανοικτό και χωμάτινο. Ας αναλογιστούν οι υπέρμαχοι της εκτροπής πόσο οξύμωρο θα ήταν το νερό που θα ερχόταν, με τεράστιο περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος, από τον Αχελώο να χανόταν στη διαδρομή μέσα στα αρδευτικά δίκτυα λόγω εξάτμισης και διήθησης.

Επίμαχη γαλλική έρευνα δείχνει καρκινογένεση σε πειραματόζωα που τράφηκαν με μεταλλαγμένες τροφές Μια νέα γαλλική επιστημονική έρευνα, κατά την οποία για πρώτη φορά πειραματόζωα (αρουραίοι) διατρέφονταν για πολύ καιρό με γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, έδειξε ότι τα ζώα ανέπτυξαν μεγάλους καρκινικούς όγκους, εμφάνισαν πολλαπλές βλάβες σε διάφορα όργανα του σώματός τους και τελικά πέθαναν πρόωρα. Η μελέτη αναμένεται να αναζωπυρώσει τις διαμαρτυρίες κατά των μεταλλαγμένων τροφίμων. Ήδη η γαλλική κυβέρνηση, με κοινή ανακοίνωση των τριών συναρμόδιων υπουργών Γεωργίας, Περιβάλλοντος και Υγείας, έκανε γνωστό ότι ζήτησε από την αρμόδια ρυθμιστική γαλλική Αρχή (ANSES) για την ασφάλεια των τροφίμων να διεξάγει τη δική της μελέτη για την ασφάλεια των μεταλλαγμένων. Από την άλλη όμως, άλλοι επιστήμονες εκφράζουν διάφορες αμφιβολίες για την αξιοπιστία της γαλλικής έρευνας. Οι γάλλοι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή μοριακής βιολογίας Ζιλ-Ερίκ Σεραλινί του πανεπιστημίου της Καέν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό τοξικολογίας τροφίμων "Food and Chemical Toxicology", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και τις βρετανικές «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» και «Τέλεγκραφ», τάισαν για όλη τους τη ζωή τα πειραματόζωα με το μεταλλαγμένο καλαμπόκι "Roundup Ready" της αμερικανικής Monsanto ή τους έδιναν νερό που περιείχε το ευρέως χρησιμοποιούμενο παρασιτοκτόνο Roundup της ίδιας εταιρίας βιοτεχνολογίας.

Διακήρυξη της Ελευθερίας των Σπόρων – από την Dr. Vandana Shiva

Διακήρυξη της Ελευθερίας των Σπόρων – από την Dr. Vandana Shiva Σε νέο παράθυρο

1. Ο σπόρος είναι η πηγή της ζωής, είναι ο αυθορμητισμός της ζωής να εκφράζεται, να αυτοανανεώνεται, να πολλαπλασιάζεται, να εξελίσσεται στο διηνεκές σε καθεστώς ελευθερίας.

2. O σπόρος είναι η ενσάρκωση της βιο-πολιτιστικής ποικιλομορφίας. Περιέχει εκατομμύρια χρόνια βιολογικής και πολιτιστικής εξέλιξης από το παρελθόν καθώς επίσης και τις δυνατότητες χιλιετιών ενός μέλλοντος που εκτυλίσσεται.

3. Η Ελευθερία των Σπόρων είναι εκ γενετής δικαίωμα κάθε μορφής ζωής και αποτελεί τη βάση για την προστασία της βιοποικιλότητας.

4. Η Ελευθερία των Σπόρων είναι εκ γενετής δικαίωμα κάθε γεωργού και παραγωγού τροφίμων. Το δικαίωμα των γεωργών να φυλάνε, να ανταλλάσσουν, να αναπτύσσουν, να διασταυρώνουν και να εμπορεύονται σπόρους είναι ο πυρήνας της Ελευθερίας των Σπόρων. Όταν αυτή η ελευθερία υφαρπάζεται, οι γεωργοί παγιδεύονται στα χρέη και σε ακραίες περιπτώσεις αυτοκτονούν.

5. Η Ελευθερία των Σπόρων είναι η βάση της Ελευθερίας της Τροφής, εφόσον ο σπόρος αποτελεί τον πρώτο κρίκο στην τροφική αλυσίδα.

H ξηρασία εκτινάσσει τις τιμές των τροφίμων

Περισσότερο από ποτέ είναι επίκαιρη η εκστρατεία του ελληνικού γραφείου της Greenpeace, που προτείνει την επί της ουσίας ακύρωση της χρήσης εισαγόμενης μεταλλαγμένης σόγιας στις ζωοτροφές και την καλλιέργεια ελληνικών, καθαρών ζωοτροφών. Και είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρη μετά και την πρωτοφανή ξηρασία που πλήττει τις ΗΠΑ και τις εκτιμήσεις των αγορών για εκτόξευση των τιμών καλαμποκιού και σόγιας που προορίζονται κυρίως για ζωοτροφές και που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν σε ντόμινο ανατιμήσεων στα τρόφιμα παγκοσμίως.
Οι ΗΠΑ, όντας ο μεγαλύτερος εξαγωγέας καλαμποκιού και σόγιας, επηρεάζουν άμεσα την παγκόσμια αγορά τροφίμων και, όπως επισημαίνουν διεθνείς αναλυτές, η καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους των καλλιεργειών εξαιτίας της ανομβρίας θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στις τιμές των τροφίμων στο Μεξικό, την Κίνα, την Κεντρική Αμερική και την Ινδία.
Την ίδια ώρα η χώρα μας παραμένει εγκλωβισμένη σε μια επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον εξάρτηση, αυτή της εισαγωγής μεταλλαγμένης σόγιας για ζωοτροφές, εξάρτηση που, όπως επισημαίνει η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση, αποτελεί παράλογη και καταστροφική σπατάλη εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνον κατά το 2011 εισήχθησαν 400.000 τόνοι μεταλλαγμένης σόγιας για ζωοτροφή, την ίδια στιγμή που η χώρα μας θα μπορούσε να επενδύσει στην καλλιέργεια των λεγόμενων «ταπεινών» ψυχανθών της ελληνικής γης, όπως το κουκί, το ρεβίθι, το μπιζέλι και το λούπινο, θρεπτικές τροφές όχι μόνο για τον άνθρωπο, αλλά και για τα ζώα, που μπορούν να αντικαταστήσουν επάξια την εισαγόμενη σόγια στις ζωοτροφές.
Στοίχημα για την Ελλάδα
Όπως επισημαίνει η Greenpeace, σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης η Ελλάδα μπορεί να ξαναγίνει παραγωγική χώρα και μάλιστα με βιώσιμο τρόπο μέσα από την καλλιέργεια και παραγωγή ντόπιων ποικιλιών για τις ανάγκες της ελληνικής κτηνοτροφίας, που απαιτούν λιγότερο νερό, φυτοφάρμακα και λιπάσματα.
Τα «ταπεινά» ελληνικά φυτά, όπως το κουκί και το ρεβίθι, έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως:

Κάνοντας την οικονομία μας οικολογική
               

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα θυμούνται το 2011 ως χρονιά οικονομικών αναταρραχών, σεισμών, τσουνάμι και πυρηνικής καταστροφής στην Ιαπωνία, διάσωσης χωρών από την οικονομική καταστροφή στην Ευρώπη και μαζικών διαμαρτυριών που συνδέονται με την Αραβική Άνοιξη, το κίνημα «Κατάληψη της Γουόλ Στριτ» και τους ισπανούς Indignados. Μόνο λίγοι θα θυμούνται ότι ήταν επίσης η χρονιά που οι επιστήμονες ανακάλυψαν περισσότερα από 18 000 νέα είδη που ζουν στον πλανήτη μας. Ακόμη λιγότεροι μπορούν να ονομάσουν ένα είδος που έχει ανακηρυχθεί εξαφανισμένο.

Indian farmer Image © EEA/John McConnico

Εκ πρώτης όψεως, η μοίρα των απειλούμενων ειδών μπορεί να φαίνεται ότι απέχει παρασάγγας από την οικονομία. Ωστόσο, αν εξετάσουμε προσεκτικά τα δύο θέματα θα διαπιστώσουμε τα κοινά τους στοιχεία. Η «καλή υγεία» των φυσικών συστημάτων αποτελεί προϋπόθεση για την «καλή υγεία» των κοινωνικών και οικονομικών συστημάτων μας. Μπορεί κανείς να πει ότι μια κοινωνία ευημερεί όταν εκτίθεται στη ρύπανση του αέρα και των υδάτων και πλήττεται από σχετικά προβλήματα υγείας; Επίσης, μπορεί μια κοινωνία να «λειτουργεί» εάν ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που την απαρτίζουν είναι άνεργοι ή δεν μπορούν να επιβιώσουν οικονομικά;
Παρά τα κενά και τις αβεβαιότητες στην αντίληψή μας, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο κόσμος μας αλλάζει. Μετά από 10 000 χρόνια σχετικής σταθερότητας, η μέση παγκόσμια θερμοκρασία αυξάνεται. Παρότι οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση μειώνονται, τα ορυκτά καύσιμα απελευθερώνουν μεγαλύτερη ποσότητα αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα από αυτήν που μπορούν να απορροφήσουν η ξηρά και οι ωκεανοί μας. Ορισμένες περιοχές είναι πιο ευάλωτες στις πιθανές επιπτώσεις της μεταβολής του κλίματος και συχνά πρόκειται για τις χώρες που είναι λιγότερο προετοιμασμένες για προσαρμογή στις νέες κλιματικές συνθήκες.

ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΣΕΡΜΕΤΗΣ on 31-08-2012

Η τοποθέτηση των θεμάτων περιβάλλοντος στο κέντρο της κοινής γνώμης και των κυβερνήσεων αποκάλυψε ότι η γεωργία συνεισφέρει σε υψηλό ποσοστό στα προβλήματα ρύπανσης και υποβάθμισης της ποιότητας πολλών προϊόντων τη ρύπανση των υδάτων με φυτοφάρμακα και λιπάσματα, την κακή διαχείριση των εδαφικών και υδάτινων πόρων, την καταστροφή και ομοιομορφία του αγροτικού τοπίου. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 πίστευαν ότι τα προβλήματα ρύπανσης και υποβάθμισης του περιβάλλοντος συνδέονταν με τη βιομηχανία και την αστικοποίηση. Η γεωργία όμως δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι δεσμοί λοιπόν μεταξύ του πλούτου, του φυσικού αλλά και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και των γεωργικών πρακτικών είναι πολύπλοκοι και καθοριστικοί για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής και υγείας των πολιτών. Η γεωργία αποτελεί το μεγαλύτερο χρήστη και καταναλωτή φυσικών πόρων, αξιοποιεί το φυσικό κεφάλαιο, επηρεάζει τη βιοποικιλότητα, μορφοποιεί τα τοπία, απορροφά το 60% της συνολικής κατανάλωσης νερού, σύμφωνα με μια μελέτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως από τον τρόπο που ασκούνται οι γεωργικές πρακτικές και οι χρήσεις γης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η ποιότητα του περιβάλλοντος σε τοπικό και υπερτοπικό επίπεδο. Η ισορροπία μεταξύ της ανταγωνιστικής γεωργικής πρακτικής και του σεβασμού της φύσης και του περιβάλλοντος προϋποθέτει μια εναλλακτική γεωργία και μια διαφορετική εκπαίδευση των αγροτών. Η οικολογική θεολογία προτείνει έναν άλλο τρόπο προσέγγισης του αγρότη με τη γη του.

Εάν η θεολογική επιστήμη έχει κάποια αξία, έγκειται στο γεγονός ότι απαντά σε πραγματικά προβλήματα πραγματικών ανθρώπων σε πραγματικές εποχές. Εάν κανείς σήμερα αξίζει τον κόπο να δουλέψει με την θεολογία είναι γιατί είναι γεμάτος από ερωτήματα που προέρχονται φυσικά νόμιμα από άλλους χώρους. Αυτό το βάρος κουβαλά η θεολογία και ο λόγος περί Θεού είναι ουσιαστικά ο λόγος περί ανθρώπου προτείνοντας έναν τρόπο ύπαρξης των όντων που εστιάζεται στην κοινωνία των σχέσεων.

Σημαντική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την εκτροπή του Αχελώου




Σήμερα, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) απάντησε στα 14 προδικαστικά ερωτήματα που του τέθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) για την υπόθεση της εκτροπής του Αχελώου. Η απόφαση αυτή είναι καθοριστική για την έκβαση της απόφασης ενώπιον του ΣτΕ.

Όπως προκύπτει από την απόφαση του ΔΕΕ, η εκτροπή, με τον τρόπο που σχεδιάσθηκε και εγκρίθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το 2006, παραβιάζει την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία. Το σχέδιο εκτροπής, το οποίο εγκρίθηκε με νόμο που ψηφίστηκε από τη Βουλή το 2006 (ν. 3481/2006), βασιζόταν σε ανεπαρκή και ανεπίκαιρα στοιχεία και αγνοούσε τις ελάχιστες νομικές απαιτήσεις για τη διαχείριση των υδάτων. Το ΔΕΕ έκρινε επίσης ότι είναι ανεπίτρεπτη η περιβαλλοντική μελέτη του έργου, καθώς στηριζόταν σε ανεπίκαιρα και αναξιόπιστα στοιχεία για τις συντελούμενες επεμβάσεις σε περιοχές Natura 2000 και για τον σκοπό του έργου, δηλαδή την άρδευση του θεσσαλικού κάμπου.

Έτσι, η πρόχειρη μεθόδευση του τότε αρμόδιου Υπουργού Γ. Σουφλιά -με τροπολογία της τελευταίας στιγμής- αποδοκιμάζεται, ενώ καταδεικνύεται ο ψευδεπίγραφος χαρακτήρας των εγκριθέντων, με τον νόμο του, σχεδίων διαχείρισης των ποταμών Πηνειού και Αχελώου.

WWF

 

Μόσχα: σχέδιο για υπόγειους θερμαινόμενους ποδηλατόδρομους

Με τη βοήθεια του «ποδηλατομετρό» είναι βέβαιο πως η μετακίνηση των Μοσχοβιτών με τα ποδήλατα θα γίνει πολύ δημοφιλής. Πρόκειται για ένα σχέδιο δημιουργίας κλειστών υπόγειων θερμαινόμενων ποδηλατόδρομων που είχε υποβληθεί στις αρχές της πόλης πριν από περίπου τριάντα χρόνια. Σήμερα, πλέον η κυβέρνηση της πρωτεύουσας της Ρωσίας, επαναφέρει το εν λόγω σχέδιο στο τοπικό κοινοβούλιο για διαβούλευση.

Πέρα από τον «θεραπευτικό» του ρόλο, το «ποδηλατομετρό» είναι βέβαιο πως θα βοηθήσει στην αποσυμφόρηση της κυκλοφορίας, δηλώνει ο δημιουργός της ιδέας, μηχανικός Πόλ Ράϊκιν. Τις τελευταίες δεκαετίες το σχέδιο έχει κυκλοφορήσει σε πολλές πόλεις του κόσμου αλλά σε περίπτωση που εγκριθεί από τη Μόσχα, τότε η πόλη θα αποκτήσει ποδηλατομετρό μέσα σε δύο, τρία χρόνια, μας βεβαιώνουν οι συγκοινωνιολόγοι.

«Το βασικό εμπόδιο στην Μόσχα είναι οι χαμηλές θερμοκρασίες τον χειμώνα, για το λόγο αυτό, εξετάζονται ακόμα και οι πιο απίθανες προτάσεις για να αντισταθμιστεί ο κλιματικός παράγοντας» δήλωσε έγκυρη πηγή στη Διεύθυνση Μεταφορών της Κυβέρνησης της Μόσχας. Το «ποδηλατομετρό» είναι μια από τις πιο εξωτικές ιδέες του μηχανικού Π. Ράϊκιν, κατοίκου πλέον του Ισραήλ, και το σχέδιο είχε υποβληθεί στις τοπικές Αρχές της Μόσχας το 1984-85.

Η συζήτηση για την ποδηλατοκίνηση είχε ανάψει ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 70. Φανατικός υποστηρικτής του ποδηλάτου και δημιουργός του όρου «ποδηλατομετρό» ήταν ο δημοσιογράφος Μιχαήλ Κρουσίνσκι. Το σχέδιο προέβλεπε τη δημιουργία δικτύου υπόγειων ποδηλατόδρομων στην πόλη, που θα επέτρεπε στους κατοίκους της μεγαλούπολης να μετακινούνται άνετα και ακίνδυνα σε μεγάλες αποστάσεις.

Οι στάσεις του «ποδηλατομετρό» θα έπρεπε να έχουν 1-2 χιλιόμετρα απόσταση μεταξύ τους και να είναι εξοπλισμένες με ανελκυστήρες για δίτροχα μηχανάκια και ποδήλατα. Ανεβαίνοντας στο «μεταφορικό τούνελ», ο χρήστης του «ποδηλατομετρό» θα μπορούσε να κινηθεί προς οποιαδήποτε κατεύθυνση με ταχύτητα 30 km/h σε στεγνό χώρο και σε θερμοκρασία πάνω από δέκα βαθμούς Κελσίου. Σε ζεστό και ηλιόλουστο καιρό θα άνοιγαν οι θυρίδες εξαερισμού. Επίσης, στο αρχικό σχέδιο προβλεπόταν η χρήση των αποκλειστικά τυποποιημένων ποδηλάτων για την ενοποίηση των μηχανισμών ανύψωσης.

Μαριναλέδα: Ένα ισπανικό χωριό δίνει λύση στην κρίση

Στην Μαριναλέδα, ένα χωριό της Ανδαλουσίας στην νότια Ισπανία, η ανεργία είναι μηδενική! Ο δήμαρχος, Χουάν Μανουέλ Σάντσεζ Γκορντίγιο, που έγινε γνωστός όταν πραγματοποίησε μια «επιβεβλημένη απαλλοτρίωση» τροφίμων σε διάφορα σουπερ-μάρκετ της περιοχής, έχει φτιάξει ένα ιδιαίτερο οικονομικό πρόγραμμα για την πόλη του, που δεν αριθμεί περισσότερους από 3.000 κατοίκους. Το πρόγραμμα είναι βασισμένο στην ισότητα στην εργασία αφού κατά τον ίδιο η κρίση στην αγορά εργασίας μπορεί να παταχθεί μόνο με την δημιουργία νέων θέσεων.

Ο Γκορντίγιο μετά την «απαλλοτρίωση», με την βοήθεια του Σωματείου Αγροτών της Ανδαλουσίας (SAT), μοίρασε τα τρόφιμα σε όσους το είχαν περισσότερο ανάγκη. Ο Ισπανός δήμαρχος, είναι ιστορικός ηγέτης του Σωματείου Εργαζομένων Αγροτών (SOC), που αποτελεί την ραχοκοκαλιά του SAT. Με την υποστήριξη της τοπικής κοινωνίας, δημιούργησε ένα μοναδικό πολιτικό-οικονομικό «πείραμα», το οποίο έχει μετατρέψει το χωριό σε ένα σοσιαλιστικό «κάστρο» καταμεσής της Ανδαλουσίας.