Σε
αναζήτηση «Πολιτικής Οικολογίας»…
Επιστολή
αποχώρησης προς τα μέλη των Οικολόγων Πράσινων
Οδεύοντας προς το τέλος μιας 3ετίας «εταίρων»
της κυβέρνησης της «Αριστεράς» - του
ΣΥΡΙΖΑ, του εκλιπόντος ιδεαλισμού,
του εκβιομηχανισμού και των πετρελαίων, της εκποίησης του φυσικού και
πολιτισμικού πλούτου, της καταπάτησης των δικαιωμάτων των ζώων και της δήθεν
παραγωγικής ανασυγκρότησης - θα οφείλονταν να κατατεθεί ένας ειλικρινής πολιτικός
απολογισμός επιτυχιών και αποτυχιών, προσπαθειών και ενσυνείδητης ή και
υποχρεωτικής καταστρατήγησης πάγιων θέσεων και θεσμών του κόμματος, να αποτιμηθούν
οι επιπτώσεις τους στην σημερινή πολιτική, οργανωτική και οικονομική του πτώχευση,
αλλά και να αξιολογηθεί η προβολή τους στην εικόνα που έχει εδραιωθεί στον
κοινωνικό περίγυρο για το παρόν και το μέλλον της Πολιτικής Οικολογίας. Αυτό δεν έγινε, δεν γίνεται και αυτό είναι και
η αιτία της παρούσης επιστολής.
Οι όροι και οι τρόποι εκποίησης της «Οικολογίας» στην «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ στάθηκαν
καταλυτικοί για την συνέχεια του αφηγήματος της 3ετίας. Σε ουσιαστική πολιτική,
οργανωτική και οικονομική πτώχευση μετά από σειρά σκληρών εσωτερικών τριβών και
των επακόλουθων εκλογικών αποτυχιών, oι
Οικολόγοι Πράσινοι άρπαξαν
κυριολεκτικά τη μοναδική «σανίδα σωτηρίας» που τους προσφέρονταν, ως «στήριξη
των ψηφοδελτίων ΣΥΡΙΖΑ» στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ωραιοποιημένης μέσω της υποτιθέμενης συγγένειας
πολιτικής οπτικής μεταξύ των δύο πολιτικών υποκειμένων : «Αριστερά και Οικολογία». Οι διαδικασίες «εκποίησης» που προσφέρθηκαν
απλόχερα στο κόμμα από την τότε Εκτελεστική
Γραμματεία, με πρωτεργάτη τον συντονιστή της και σημερινό Αν.Υπουργό ΥΠΑΑΤ, Τσιρώνη, ήταν ταχύτατες, συνοπτικές και αδιαφανείς και επισφραγίστηκαν:
