Υφαρπαγή των πόρων του ΕΚΤ για την Κοινωνική Οικονομία στην Ελλάδα! Μα, είναι δυνατόν;
«Η γνώση προκαλεί οδύνη. Προτιμώ, όμως, την οδύνη της
γνώσης, από τη μακαριότητα της
άγνοιας»[Γκαίτε]
Μεγάλη απορία, δυσφορία, αλλά και οργή, προκαλεί στις
χιλιάδες υγιείς Οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών στην Ελλάδα, το πρόσφατο
πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή και στο οποίο εκτός των άλλων διατάξεων,
πέρασε επί της ουσίας η επαναφορά των προγραμμάτων STAGE για τους Δήμους, που
φυσικά ανήκουν στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, σβήνοντας έτσι την όποια προοπτική
υπήρχε για την ανάπτυξη του τρίτου πόλου της Οικονομίας, της λεγόμενης
Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας, την οποία τόσο έχει ανάγκη η χώρα.Όπως αποδεικνύεται, όλοι αυτοί που κατάντησαν τη χώρα στα σημερινά χάλια, χτύπησαν την τελευταία στιγμή, εξυπηρετώντας παλαιοκομματικές συνταγές, που, όμως, έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού, ο οποίος, αλίμονο, πάσχει και -ακόμα(;)- ελπίζει.
Άγρια οπισθοδρόμηση στην ανάπτυξη της χώρας
Και το θέμα είναι, ότι και σήμερα, σε μια εποχή άκρατης κρίσης χωρίς τελειωμό, όλοι αυτοί που οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο, με τις πολιτικές τους, όλοι αυτοί οι οποίοι καταδίκασαν τον Ελληνικό λαό σε φτώχεια, που έκοψαν τα όνειρα όλης της Νέας Γενιάς, για την οποία -τρομάρα τους- καμώνονται ότι κόπτονται, δεν έχουν σταματημό.
Μα δεν βλέπουν, ότι όλα αυτά που δρομολογούν, κατά της κοινωνίας, με πλήρη αδιαφάνεια και με τις συνταγές του άγριου κομματισμού του παρελθόντος, που με τόση ευλάβεια, αλλά και κομματικό φανατισμό, οι περισσότεροι από αυτούς υπηρέτησαν, είναι βέβαιο ότι δεν οδηγούν στην καταπολέμηση της ανεργίας και ακόμα περισσότερο δεν δημιουργούν εκείνους τους μηχανισμούς, που θα αυξήσουν την παραγωγικότητα και θα δώσουν μόνιμες λύσεις στην απασχόληση των νέων και στη μείωση της ανεργίας σε μόνιμη βάση;
Και φυσικά αναφέρομαι στην επαναφορά, από το παράθυρο, των προγραμμάτων εκείνων που καταργήθηκαν ως παράνομα το 2009 (άραγε, τι άλλαξε;), αφού αποκαλύφθηκε τότε το όργιο ρουσφετιού του πολιτικού συστήματος και ότι τα προγράμματα αυτά κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δημοσίου, κάτι που έρχεται σε σύγκρουση με τη θεμελιακή νομική βάση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.
