To Δώρο του Θανάτου: Για τη φρενίτιδα της χριστουγεννιάτικης κατανάλωσης

 

Τo Δώρο του Θανάτου

Του George Monbiot, δημοσιεύτηκε στη Guardian στις 11 Δεκέμβρη 2012
Μετάφραση: Clopy
(Η Αγγλική έκδοση εδώ)

Δεν υπάρχει τίποτα που να χρειάζονται, τίποτα που να μην έχουν ήδη, τίποτα που ακόμη και να θέλουν. Οπότε τους αγοράζεις ένα ηλιακά κινούμενο φυτό, μια βούρτσα για τον αφαλό ή ένα σετ μίνι-γκολφ για την τουαλέτα. Φαίνονται διασκεδαστικά την πρώτη μέρα των Χριστουγέννων, βαρετά τη δεύτερη, ντροπιαστικά από την τρίτη και μετά. Ως τη δωδέκατη μέρα έχουν μετατραπεί σε σκουπίδια. Για 30 δευτερόλεπτα αμφιλεγόμενης διασκέδασης, ή ένα ηδονιστικό ερέθισμα που διαρκεί όσο και μια δόση νικοτίνης, εγκρίνουμε τη χρήση υλικών των οποίων οι επιπτώσεις θα είναι ορατές για γενιές μετά.

Κάνοντας έρευνα για την ταινία της Η Ιστορία των Πραγμάτων, η Annie Leonard ανακάλυψε πως από τα υλικά που ρέουν μέσω της οικονομίας του καταναλωτισμού, μόνο 1% παραμένει σε χρήση έξι μήνες μετά την πώληση [1]. Ακόμα και τα αγαθά που θα περιμέναμε να διαρκέσουν περισσότερο, σύντομα καταδικάζονται σε αχρηστία είτε επειδή είναι προσχεδιασμένα να χάνουν τη χρήση τους (χαλάνε γρήγορα), είτε επειδή θεωρείται πως την έχασαν (βγαίνουν εκτός μόδας).

Αλλά πολλά από τα προϊόντα που αγοράζουμε, ειδικά για τα Χριστούγεννα, δε μπορούν να χάσουν τη χρήση τους, γιατί δεν είχαν καμία χρησιμότητα ποτέ. Ένα ηλεκτρονικό μπλουζάκι drum-machine, ένας κουμπαράς Darth Vader που μιλάει, μια θήκη για το iPhone σε σχήμα αυτιού, ένας ατομικός ψύκτης για κουτάκια μπύρας, μια οδοντόκρεμα με γεύση μπέικον, ένας σκύλος που χορεύει: Κανείς δεν περιμένει πως θα χρησιμοποιηθούν, ούτε ακόμα πως θα τα ξανακοιτάξουν μετά τη μέρα των Χριστουγέννων. Είναι σχεδιασμένα για να σου πουν ευχαριστώ, ίσως να προκαλέσουν και κάνα-δυο γέλια και μετά να πεταχτούν.

Η γελοιότητα των προϊόντων συγκρίνεται μόνο με το εύρος των επιπτώσεων. Σπάνια υλικά, πολύπλοκα ηλεκτρονικά, η ενέργεια που απαιτείται για την κατασκευή και τη μεταφορά τους, όλα παράγονται και συνδυάζονται σε ενώσεις μέγιστης ματαιότητας. Αν συμπεριλάβουμε τα ορυκτά καύσιμα των οποίων την εξόρυξη και χρήση αναθέτουμε σε άλλες χώρες, η κατασκευή και η κατανάλωση είναι υπεύθυνες για περισσότερη από τη μισή παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα [2]. Καταστρέφουμε τον πλανήτη για να φτιάξουμε ηλιακά θερμόμετρα μπάνιου και επιτραπέζιους παίκτες του γκολφ.

Το νερό και η υγιεινή είναι ανθρώπινα δικαιώματα

Κοινή ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ευρωπαίων Πράσινων και των οργανώσεων-μελών της

Εκστρατεία για την υποστήριξη της Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών «Το νερό και η υγιεινή είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα!», η οποία οργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Ενώσεων Δημοσίων Υπηρεσιών και άλλους φορείς, προωθεί η Ομοσπονδία των Νέων Ευρωπαίων Πρασίνων (FYEG).

Η εκστρατεία της FYEG, που υποστηρίζεται από μέλη-οργανώσεις από 13 Ευρωπαϊκές χώρες, θα επιδιώξει τη διάδοση της Πρωτοβουλίας μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συλλέγοντας ηλεκτρονικές υπογραφές. Επιπροσθέτως, στο πλαίσιο της εκστρατείας, θα πραγματοποιηθούν δράσεις έξω-διαδικτυακής συλλογής υπογραφών και παρουσιάσεις της Πρωτοβουλίας σε τοπικές συναντήσεις. Εφόσον ένα εκατομμύριο Ευρωπαίοι πολίτες υπογράψουν μία πρωτοβουλία εντός δώδεκα μηνών, οι οργανωτές έχουν το δικαίωμα να την παρουσιάσουν σε ακρόαση ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής, η οποία είναι υποχρεωμένη να την εξετάσει.

Ο Ορέστης Κολοκούρης, εκπρόσωπος των Νέων Πράσινων για την κοινή εκστρατεία, σημείωσε: «Σήμερα στην Ελλάδα μια σειρά μέτρων με κυριότερο την ιδιωτικοποίηση ακόμα και βασικών υπηρεσιών, όπως η παροχή νερό, συνοδευόμενα από αντιδημοκρατικές πρακτικές, απειλούν το μέλλον της χώρας μας ως ευνομούμενης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και κοινωνίας «δυτικού τύπου».

Θέρμανση από...τηγανόλαδο!

Θέρμανση από...τηγανόλαδο!
Με καύσιμο που φτιάχτηκε από τηγανόλαδα θα ζεσταίνονται το επόμενο χρονικό διάστημα διακόσιοι περίπου μαθητές σχολείων των Πεύκων καθώς οι σχολικές μονάδες τους παρέλαβαν τη δεύτερη ποσότητα βιοντίζελ που παράγεται από την ανακύκλωση των ελαίων αυτών.
Σήμερα ο δήμος Νεάπολης - Συκεών παρέδωσε 490 λίτρα βιοκαυσίμου στο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο Πεύκων που φιλοξενούνται στο Ψυχολογικό Κέντρο Βορείου Ελλάδας (ΨΚΒΕ). Την περασμένη περίοδο με βιοκαύσιμο ενισχύθηκε η θέρμανση του 1ου δημοτικού σχολείου Αγίου Παύλου στο οποίο διατέθηκαν 750 λίτρα.
Το παραγόμενο βιοκαύσιμο αποτελεί προϊόν επεξεργασίας από το Εργαστήριο Θερμοδυναμικής του τμήματος Μηχανολογίας του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας με το οποίο συνεργάζεται ο δήμος.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Μνημόνιο του 1843

Μνημόνιο του 1843

Πηγή: Αιμιλιανός Επικούρειος

Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει.

Έχουμε και λέμε: Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος.

(Σας θυμίζει τίποτα;)

Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού.

(Αυτό μήπως;) Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...) Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσαστα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της.

(Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;)

Θα μπορείς να οδηγείς δωρεάν απλά με το φως του ήλιου

Γράφει ο Σταύρος Μαραγκός
Γεωλόγος - Γεωπεριβαλλοντολόγος

«Θα μπορείς να οδηγείς δωρεάν απλά με το φως του ήλιου. Πιστεύω ότι δύσκολα ξεπερνάς αυτό».

Αυτά ήταν τα λόγια του Elon Musk στο Λος Άντζελες στα αποκαλυπτήρια του νέου στόλου δημόσιων σταθμών φόρτισης ηλιακής ενέργειας για το Tesla S sedan. Η Tesla Motors (TSLA), κατασκευάστρια αποκλειστικά ηλεκτρικών αυτοκινήτων, έχει εγκαινιάσει ήδη έξι από αυτούς τους σταθμούς στους αυτοκινητοδρόμους της Καλιφόρνιας για να βοηθούν τα αυτοκίνητα να πραγματοποιούν μακρινές αποστάσεις όπως από το Λος Άντζελες στο Σαν Φρανσίσκο ή από τη Σάντα Μπάρμπαρα στο Λας Βέγκας.

Η Tesla, την οποία έχει ιδρύσει ο Musk και διευθύνει από τη θέση του διευθύνοντος σύμβουλου, σχεδιάζει να εγκαταστήσει μερικές δεκάδες ακόμα σταθμούς στην Καλιφόρνια τον επόμενο χρόνο ενώ σκοπεύει να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των ΗΠΑ έως το 2014.

Η Tesla περιγράφει τους σταθμούς ως «υπερφορτιστές» (superchargers) γιατί βασίζονται σε εγχώρια τεχνολογία που μπορεί να ανεφοδιάσει τα αυτοκίνητα σε χρόνο ρεκόρ. Η φόρτιση με 100 κιλοβάτ χρειάζεται περίπου 30 λεπτά για να επαναφέρει πλήρως σε λειτουργία ένα αυτοκίνητο που έχει ταξιδέψει με ταχύτητα 100 χλμ/ώρα για τρεις ώρες. Έτσι, το όραμα του Musk είναι μια οικογένεια που φεύγει από το σπίτι της στις 9 το πρωί, οδηγεί μέχρι το μεσημέρι και μετά συνδέει το αυτοκίνητο σε έναν από τους σταθμούς δωρεάν φόρτισης όση ώρα παίρνουν κάτι να τσιμπήσουν και επισκέπτονται την τουαλέτα.

Ο Musk υπηρετεί επίσης ως πρόεδρος της SolarCity, μιας εταιρείας εγκατάστασης ηλιακών πάνελ για ιδιωτική και εμπορική χρήση που έχει φτιάξει τα ειδικά στέγαστρα στάθμευσης που χρησιμοποιούνται στους σταθμούς της Tesla. Οι σταθμοί θα παράγουν περισσότερη ενέργεια από ό,τι χρειάζονται τα αυτοκίνητα, που σημαίνει ότι η εταιρεία θα πουλά την ενέργεια που απομένει πίσω στο δίκτυο. «Αν θέλετε να πάτε από το Λος Άντζελες στη Νέα Υόρκη, έχετε έτοιμο το φαγητό σας και έχετε κανονίσει να μείνετε σε φίλους, μπορείτε να αφήσετε το πορτοφόλι σας στο σπίτι», λέει ο Musk.

Το μοντέλο του σταθμού φόρτισης που παρουσίαστηκε από τον Musk στο κέντρο έρευνας και ανάπτυξης της Tesla έμοιαζε με έναν ασπρόμαυρο μονόλιθο, ύψους περίπου 6 μέτρων. Στα αποκαλυπτήρια, υπό το δυνατό ήχο της ηλεκτρονικής μουσικής ο Musk, φορώντας ένα μαύρο T-shirt που έγραφε "supercharged" (υπερφορτισμένος), σήκωσε το βλέμμα και κοίταξε προς το μέρος της τεράστιας αυλαίας που άνοιξε μέσα από σύννεφα καπνού. Οι σταθμοί φόρτισης του Musk ήταν η απάντηση σε όσους φοβούνται να οδηγούν ηλεκτροκίνητα οχήματα σε μεγάλες αποστάσεις, αλλά και σε εκείνους που επικρίνουν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα πως απλώς μεταφέρουν το πρόβλημα των εκπομπών από τους δρόμους στους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Νερό, το «πετρέλαιο» του 21ου αιώνα

Ξεχάστε το πετρέλαιο. Η επόμενη πλουτοπαραγωγική πηγή που βρίσκεται ήδη στο στόχαστρο μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων ανά το κόσμο είναι το νερό.

Το περιοδικό «Fortune» είχε χαρακτηρίσει το 2000, το νερό ως «μία από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές ευκαιρίες στον κόσμο. Θα είναι στον 21^ο αιώνα ότι ήταν το πετρέλαιο για τον 20^ο αιώνα», έγραφε στις 15/05/2000. Και ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-μουν είχε δηλώσει μερικά χρόνια πριν στο Διεθνές Φόρουμ για το Νερό στην Κωνσταντινούπολη, ότι η έλλειψη νερού είναι «ενδεχομένως πιθανή αιτία για πολέμους και συγκρούσεις»

Πάνω από το 90% της παροχής υπηρεσιών ύδρευσης και υγιεινής σε ολόκληρο τον κόσμο ανήκουν στο δημόσιο, υπάρχει ωστόσο ένα 9%(545 εκατ. άνθρωποι) υπηρεσιών ύδρευσης που παρέχεται από ιδιώτες. Με το Μνημόνιο Τρία μία ακόμη «πλουτοπαραγωγική» πηγή της χώρας μας, το νερό, μπαίνει στο στόχαστρο των πολυεθνικών ιδιωτικών συμφερόντων καθώς σχεδιάζεται η ιδιωτικοποίησή του.

Το 1990 υπήρχαν μόνο δώδεκα χώρες στις οποίες υπήρχαν ιδιωτικές υπηρεσίες παροχής πόσιμου νερού. Σήμερα ο αριθμός τους έχει φθάσει στις 56 και αν συνυπολογιστούν και οι υπηρεσίες διαχείρισης υδάτινων πόρων, υγιεινής και πόσιμου νερού, ιδιωτικές υπηρεσίες παρέχονται σε περισσότερες από 100 χώρες. Η αγορά νερού υπολογίζεται σήμερα σε 500 δισ. δολάρια τον χρόνο και εκτιμάται ότι στα επόμενα λίγα χρόνια μπορεί να φθάσει στα 3 τρισ. δολάρια.

Την δεκαετία του ’90 διεθνείς οργανισμοί όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα άσκησαν ποικιλώνυμες πιέσεις για συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στις υπηρεσίες ύδρευσης. Οι ιδιωτικοποιήσεις στο νερό δεν αφορούν μάλιστα μόνο τις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά και χώρες όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, όπου μόνο το 5% της αγοράς βρίσκεται αυτή την στιγμή σε ιδιώτες, αλλά με μεγάλα έργα σε εξέλιξη σε πολιτείες όπως η Ατλάντα, η Ινδιανάπολις και το Πουέρτο Ρίκο και σε περιοχές του Καναδά όπως το Μονκτόν, το Χάλιφαξ και το Χάμιλτον.

Πολυεθνικές εταιρίες εμφιάλωσης όπως η Coca-Cola και η PepsiCo επιχείρησαν πρόσφατα να ανοίξουν δουλειές για την εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων στην Κεράλα της Ινδίας, συναντώντας έντονες αντιδράσεις, με τις τοπικές αρχές να άρουν τελικά τις σχετικές άδειες. Ανάλογες αντιδράσεις υπήρξαν πρόσφατα και στην Βολιβία και την Αργεντινή.

Η στάχτη, δεν είναι καθόλου άχρηστη ή... σκουπίδι.

 Είναι πολύ ευχάριστο να ζεσταινόμαστε το χειμώνα από την φωτιά, με μια ξυλόσομπα ή τζάκι! ...

Από αυτή τη φυσική ζέστη φωτίζεται το σπίτι, ψήνεται το φαγητό, στεγνώνονται τα ρούχα, ζεσταίνεται το νερό, και .... φυσικά μένει στο τέλος η πολύτιμη στάχτη!

Δεν πετάμε την στάχτη, δεν είναι καθόλου άχρηστη ή... σκουπίδι. Συνεχίζουμε να την χρησιμοποιούμε, όπως έκαναν και παλιά και αυτό μας κάνει να νοιώθουμε απερίγραπτη χαρά! Η στάχτη από ξύλα είναι η σκόνη που έμεινε από την καύση τους . Ξύλα εννοούμε μόνο φυσικά, όχι με βαφές, κόλες ή επεξεργασμένα.

Πρέπει να προσέχουμε να μην πετάμε μέσα στην φωτιά πλαστικά, αποτσίγαρα, ή οτιδήποτε άλλο σκουπίδι που μπορεί να μολύνει την στάχτη. Περιμένουμε να κρυώσει εντελώς και μετά την συλλέγουμε. Από την στάχτη ξεχωρίζουμε την άσπρη στάχτη που έχει μείνει πάνω-πάνω από τα καρβουνάκια και την αποθηκεύουμε σε ένα μεταλλικό δοχείο με καπάκι. Τα καρβουνάκια τα κρατάμε σε άλλο δοχείο. Δεν πετάμε τίποτα, γιατί όλα χρειάζονται! Πάμε τώρα να αναλύσουμε τι περιέχει η στάχτη και είναι τόσο πολύτιμη!

Η στάχτη περιέχει κυρίως ανθρακικό ασβέστιο από 25% έως 45%(το οποίο είναι ένα ανόργανο αλάτι με χημικό τύπο CaCO3.), λιγότερο από 10 % περιέχει Κάλιο (Κ), και λιγότερο από 1% φωσφορικό άλας. Υπάρχουν ιχνοστοιχεία σιδήρου, μαγγανίου, ψευδαργύρου, χαλκού και μερικά βαρέα μέταλλα (όπως ο μόλυβδος, το κάδμιο, το νικέλιο και το χρώμιο). Δεν περιέχει άζωτο. Ωστόσο αυτοί οι αριθμοί ποικίλλουν ανάλογα με την θερμοκρασία καύσης των ξύλων. Η καύση επηρεάζει πολύ τη σύνθεση και την ποσότητά της στάχτης, και κατά συνέπεια υψηλότερη θερμοκρασία μειώνει την απόδοση της στάχτης. Οπότε για καλύτερη ποιότητα στάχτης η χαμηλή θερμοκρασία είναι ιδανικότερη. Σκληρά ξύλα συνήθως παράγουν περισσότερη στάχτη από τα μαλακά, όπως των κωνοφόρων και ο φλοιός και τα φύλλα παράγουν γενικά πιο πολύ στάχτη από το εσωτερικό ξυλωδών τμημάτων του δέντρου. Κατά μέσο όρο, η καύση των ξύλων δίνει περίπου 6-10% στάχτες.

Παρακάτω θα αναλύσουμε τις χρήσεις της στάχτης, για να μπορούμε να γνωρίζουμε πώς να την χρησιμοποιήσουμε!

Χρήσεις της στάχτης

WWF Ελλάς: Ουραγός η Ελλάδα στην προστασία του κλίματος και στη βιώσιμη ανάπτυξη

WWF Ελλάς: Ουραγός η Ελλάδα στην προστασία του κλίματος και στη βιώσιμη ανάπτυξη

 

 

Από το κακό στο χειρότερο βαδίζει η Ελλάδα, αναφορικά με τις πολιτικές...
που προστατεύουν το κλίμα του πλανήτη και θέτουν την οικονομία σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης, σύμφωνα με την ανεξάρτητη ανάλυση του Δείκτη Κλιματικών Επιδόσεων (CCPI)1 που εκδίδει κάθε χρόνο η Germanwatch και το δίκτυο οργανώσεων CAN-Europe2, όπως αναφέρει το WWF Ελλάς σε ανακοίνωσή του. Χαρακτηριστικά, η χώρα μας φέτος βρίσκεται πλέον στην 48η θέση (επί συνόλου 61) και προτελευταία ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης, ως αποτέλεσμα των πρόσφατων καταστροφικών επιλογών στον ενεργειακό τομέα, την έλλειψη οράματος για πράσινες επενδύσεις και την εμμονή στα ακριβά ορυκτά καύσιμα που επιδεινώνουν τις προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας.

Όπως υπενθυμίζει η περιβαλλοντική οργάνωση, «πρόσφατα η κυβέρνηση πάγωσε την ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών, επέβαλε αναδρομική φορολόγηση σε όλες τις ΑΠΕ, ενώ συστηματικά αγνοεί τις πολιτικές εξοικονόμησης ενέργειας και αναλώνεται στην προώθηση των ορυκτών καυσίμων. Αποτέλεσμα; Η χειρότερη θέση που έχει πάρει ποτέ η χώρα μας στον συγκεκριμένο δείκτη, αλλά και η καταδίκη του οικονομικού και παραγωγικού μας μοντέλου σε μη βιώσιμη τροχιά».

Η Greenpeace και το WWF Ελλάς τονίζουν ότι αυτές είναι ακριβώς οι πολιτικές που ρίχνουν την Ελλάδα στο… κόκκινο του πίνακα κατάταξης του CCPI, μαζί με χώρες όπως το Ιράν και η Σαουδική Αραβία. «Με χώρες δηλαδή που ιστορικά υπονομεύουν τις διεθνείς διαπραγματεύσεις για μία παγκόσμια συμφωνία για την προστασία από τις κλιματικές αλλαγές και την υιοθέτηση πολιτικών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απεξάρτηση της παγκόσμιας οικονομίας από το πετρέλαιο και τα άλλα ορυκτά καύσιμα», όπως αναφέρει η ανακοίνωση.